In Memoriam

8 november 1944  -  19 maart 2017

Toen wij in 1975 in Oostzaan kwamen wonen ontdekte ik al snel dat een kleuterklasgenootje uit de Amsterdamse Watergraafsmeer hier ook was neergestreken: Wiesje Topman, inmiddels getrouwd met Jos Kerklaan.

Zij groeide op in de Watergraafsmeer terwijl ik op 7-jarige leeftijd naar Nieuw West verhuisde. Bijzonder was dat ook Roel Dijkema bij ons op de kleuterschool zat en dat May (Oranje) den Uyl onze kleuterjuf was. We kwamen elkaar allemaal weer tegen in de Oostzaanse Kerk.

Wies was dus inmiddels getrouwd met Jos Kerklaan, ze woonden ook op de Rietschoot en er werden 3 kinderen geboren, Edwin, Miriam en Marlous. Wies had een Hogere Technische opleiding gedaan en heeft daar ook na haar trouwen nog veel mee kunnen doen. Ze is jarenlang lid geweest van de gemeentelijke Welstandscommissie. Voor onze kerk was ze een aantal jaren penningmeester.

Toen bij Jos en Wies de 3 kinderen de deur uit waren en zij dachten samen te kunnen gaan genieten kregen ze allebei veel problemen met hun gezondheid. Bovendien bleek toen al gauw dat Wies aan een ernstige vorm van dementie leed.

Toen Jos in februari 2014 plotseling overleed leek dit verlies nauwelijks tot Wies door te dringen, zij was kort daarvoor al opgenomen in Oostergouw. Na het overlijden van Jos heb ik haar zoveel mogelijk om de week in haar 3 verschillende verpleegtehuizen bezocht en we hebben samen heel wat afgewandeld. Ik verbaasde me erover hoe snel zij geestelijk achteruit ging. Kon zij in het begin  nog glimlachend vertellen dat ze niets meer wist,  op het laatste kon ze zelfs niet meer normaal praten en werd steeds onrustiger. Het was moeilijk en triest om te zien temeer daar ze het er zelf ook vaak moeilijk mee had.

Op zondag 19 maart is ze in het bijzijn van haar dochters toch nog plotseling overleden. Ik kreeg van haar dochter het bericht tijdens onze vakantie in Florida, zo jammer dat ik niet bij het afscheid kon zijn maar ook zo blij voor Wies dat aan haar onrust en lijden een einde was gekomen.

Op de rouwkaart stond:
Het verlies was er al voor het einde, de rouw voordat het afscheid kwam
toen die onzekere verwarring bezit van je gedachten nam…
 
Ans van Tol-van Huis