OOSTZAAN - 5 Mei komt eraan, voorafgegaan door de Dodenherdenking op 4 mei, waarbij eigenlijk de fiere Hollandse driekleur vanaf de kerktoren zou moeten wapperen. Jarenlang deed hij dat ook, zodat al van verre zichtbaar was dat
Oostzaan zijn geschiedenis herdenkt, de gevallenen in ere houdt en het verleden serieus bij het heden betrekt. Maar helaas, ook dit jaar – net als de voorgaande paar jaren – geen vlag vanaf het statige monument. Wat een gemis.
 

Voorlopig is het niet mogelijk, voor niemand, om de trap te beklimmen die leidt naar de hemelse hoogte van de oude piepende en knarsende klokkentoren. Helaas. De trap is te gevaarlijk. Zo indrukwekkend als de houten constructie van dit gedeelte van de kerk ook is, zo riskant is de gang naar boven over de trap die compleet versleten is en levensgevaarlijk. Zelfs de mensen van de buitendienst houden liever hun botten heel en gezond, zodat er ook dit jaar geen rood-wit-blauw vanaf de kerktoren zichtbaar zal zijn. Gelukkig doet de vlaggenmast nabij de begraafplaats een dappere poging om dit gemis tot een minimum te beperken, en dat lukt redelijk. Dáár wordt dan ook dit jaar weer dankbaar gebruik van gemaakt. 

De gesteldheid van de trap is al vaker ter sprake gekomen, zeker omdat iedere Oostzaner toch eigenlijk ooit eens een keer de kans moet hebben gehad om de toren van de kerk te beklimmen. Die beleving is zó onvergetelijk. De grootsheid van de Oostzaanse hemelboog, het utopische uitzicht, het klokkengewelf van de toren met daarin de statige koperen klok. De gedempte geluiden hoog boven het dorpsgewoel. En dan dat uitzicht. Hier ligt Oostzaan aan je voeten in al zijn pracht.

De kerk had samen met de gemeente het voornemen om de trap op fifty/fifty-basis te vernieuwen of te restaureren. De eerste stappen waren al gezet, toen Monumentenzorg Nederland zich ermee ging bemoeien en een streep zette door deze nobele plannen. Er mag geen nieuwe trap in het rijksmonument aangebracht worden. Monument is monument, en nee is nee. 

Bron: Rodi / Oostzaan d.d. 22-04-2023. Tekst en foto: Barbara van Wijk.