|
Nieuwsbrief PKN Oostzaan - jaargang 2, nr.6.
Nieuwsbrief PKN Oostzaan - jaargang 2, nr.6.
  11 februari 2021,
Ds. Carola Dahmen
Predikant
Beste mensen,
En of het hier gesneeuwd heeft (Judith Herzberg)
Eerste sneeuw. Ja, eerste sneeuw,
Maar wie heeft ogen voor de laatste,
De laatste sneeuwpop, het smelten
Van de voeten, wie let daarop?
Zo gaat het ook met pijn.
Je voelt het onbarmhartige
Begin maar het verdwijnen
Maak je op uit het verdwenen zijn.
Beste mensen,
Ik denk dat voor de meeste deze onverwachtse winter eerder mooie afwisseling, zegen, schoonheid, genieten was, dan "onbarmhartige begin” zoals Herzberg het in haar gedicht schrijft. Ondanks dat winterweer vaak voor veel ongemakken zorgt (voor de weggebruikers die er nu vrij weinig zijn en zeker voor mensen die wat slechter te been zijn, die nu toch ook meer thuis zijn), heeft de hoeveelheid sneeuw en de bevroren sloten juist voor veel winterpret gezorgd. Sinds vanmiddag wordt er bij ons voor het huis geschaatst. Wat een fantastisch gezicht! Wat baal ik ervan dat ik mijn schaatsen onlangs heb weggedaan (omdat ik dacht: ijs komt toch niet meer en die schaatsen waren te klein ook, dat ik er blaren van kreeg…maar ja, dat zou ik er nu voor over hebben…).
En toch heeft Judith Herzberg wel gelijk. Het begin van pijn voel je, merk je op, net als de eerste sneeuw. Maar wanneer de sneeuw verdwijnt, het ijs smelt en de pijn verdwijnt: dat is vaak een langzaam proces dat je minder opmerkt. En als het allemaal weer gewoon is, is dat gewone niet bijzonder, maar “gewoon”, vanzelfsprekend. Wij mensen hebben sowieso vaak de neiging om het negatieve meer op te merken dan het positieve. Dat is ook op dit moment zo. De vrijheidsbeperkende maatregelen, de ongemakken, verhalen van ziekte en dood - dat heeft meer onze aandacht, dan wanneer het allemaal goed gaat, wanneer het normaal gaat. De “gewone” zegeningen van het leven, dat vinden we vaak niet eens bijzonder.
In de kerk is het daarom een goede oefening om bewust stil te staan bij dankbaarheid. Dat doen we in een kerkdienst vaak bij het laatste gebed: dankgebed, voorbeden, stilte en we sluiten het af met het Onze Vader. We oefenen op die manier om aandacht te hebben voor wat wel goed is, waar we dankbaar voor mogen zijn, voor de gewone zegening van het leven. Een oefening om stil te staan bij het gewone, bijzondere leven dat we met elkaar delen.
 Vorige week, nog voor de sneeuw, ben ik met mijn telefoon langs huizen van gemeenteleden gegaan. Op zoek naar verbondenheid, naar hoop, naar verhalen om dankbaar voor te zijn. Het resultaat kunt u terug zien in het filmpje dat ik ervan gemaakt heb. Geniet van de leuke mensen die eraan hebben meegewerkt! https://youtu.be/IIOnr3-oqUk
Misschien is het met de pijn om alles wat nu zorgen bereid net zoals met de laatste sneeuw. Misschien maken we het verdwijnen ervan op uit het verdwenen zijn. Dat zal niet voor iedereen zo zijn. Mensen die met corona in aanraking zijn gekomen, misschien zelfs met de dood, voor mensen die in hun gezondheid geraakt zijn en die lang niet de “oude” weer zijn, voor hen zal deze “sneeuw” nog lang niet verdwenen zijn. Ook niet voor mensen die financieel en zakelijk enorm geraakt zijn, of kinderen, jongeren en studenten (en ach, we moeten maar niet aan de staatsschuld denken…). Maar voor anderen, die “slechts” te lijden hadden onder de maatregelen als een ongemak, zou het voor hen, voor ons misschien zijn als Judith Herzberg beschrijft? Wanneer we weer “gewoon” met elkaar kunnen omgaan, ook fysiek nabij zijn. Wanneer we weer ons gewone leven kunnen oppakken, hobby’s kunnen nagaan. Wanneer we weer naar de kerk kunnen gaan. Kunnen zingen, praten, vieren, samen geloven. Misschien lijken dan de corona-maatregelen, de zorgen van nu net als deze onverwachtse winter: haast niet te geloven. Maar anders dan corona, zou het toch wel heel leuk zijn om elk jaar zo’n mooie winter te beleven.
Ik vond nog een gedicht van Judith Herzberg, dat gaat over het eind van de winter. En over nieuw beginnen:
Eind van de winter en juist ook het praten van mensen
Zo helder, helderder
Dan water is de lucht
Doorzichtig stil
Te dun om te trillen
En helemaal nieuw
Nog niets er in
Geen stof geen vocht
Geen rimpel
Over smelt het
Zwelt het glimt het
Nu gaan de dingen
Weer beginnen
Te gebeuren
Het eind
Van de winter
En juist ook
Tintelen stemmen
Naar binnen.
PS: Zoals elke zondag kunt u verder kijken naar de online diensten van de Noorderkerk. Op 21-2 zullen Bart Vijfvinkel en ik we gezamenlijk voorgaan. Op radio 9 is deze dienst een week later, op 28 februari te beluisteren.
En verder heeft u wellicht al in Kerkbuurten de verhaaltjes gelezen hoe kerkenraadsleden en anderen deze corona-tijd beleven. De redactie van Kerkbuurten zou graag voor het komende nummer “winter-verhalen” van u willen delen. U zult van hen hiervoor nog een uitnodiging krijgen om een stukje te schrijven. Het zou leuk zijn om weer zo veel verhalen te lezen van anderen. Dat schept weer verbondenheid - die we zo hard nodig hebben in deze tijd!
Met een hartelijke groet,
..................................................
Ds. Carola Dahmen
Predikant
Protestantse Gemeente Oostzaan
Postbus 44
1510 AA Oostzaan
Regelmatig zal de nieuwsbrief van PKN Oostzaan, door ds. C. Dahmen verschijnen.
Dit is jaargang 2, nr. 6 - 11 februari 2021). Voor meer info: predikant@pknoostzaan.nl
of onze websites www.pknoostzaan.nl en www.grotekerkoostzaan.nl
|
28-04-2024
om
10.00 uur2kerk4.JPG)
Agenda_r.JPG "Druk op het pictogram om naar de agenda van de Grote Kerk te gaan!")
