|
Nieuwsbrief PKN Oostzaan - jaargang 1, nr. 26.
Nieuwsbrief PKN Oostzaan - jaargang 1, nr. 26.
  21 oktober 2020,
Ds. Carola Dahmen
Predikant
Beste mensen,
De eerste trouwerij die ik als predikant mocht begeleiden kan ik me nog goed herinneren. Vooral kan ik me nog goed aan hun trouwtekst herinneren. Want die was wel apart, dat vond ik in eerste instantie tenminste. De trouwtekst kwam uit Romeinen 14: “Aanvaard mensen met een zwak geloof zonder hun overtuiging te bestrijden. De een gelooft dat hij alles mag eten, maar iemand die een zwak geloof heeft eet alleen groenten…”. De tekst gaat in z’n geheel niet over de liefde, zoals je bij een trouwerij verwacht, maar het gaat om de omgang met elkaar in de christelijke gemeente in Rome die bestaat uit mensen van Joodse afkomst en mensen van zogenaamde heidense afkomst. Sommige christenen (in Rome) zijn (nog) diep geworteld in de traditie waar ze uit voortkomen en dus volgen ze ook de spijswetten en spijsgewoontes.
Het stel dat trouwde was niet verdeeld over de vraag of je als vegetariër of vlees-eten door het leven moet gaan, maar de een ging wel naar de kerk, de ander niet. (En ik mocht tijdens de dienst niet de grap maken “Twee hoofden op een kussen, daar slaapt de duivel tussen”, want die “grap" hadden ze al heel vaak gehoord). En het geloof was natuurlijk maar een van de verschillen tussen hen. Wat ze in die tekst belangrijk vonden, dat was de overtuiging om elkaar in een huwelijk te aanvaarden zoals de ander is. Het geloof of on-geloof (of misschien kun je beter zeggen “ander geloof”) te accepteren, de verschillende gewoontes, verschillende meningen. Hoe meer ik toen met hen over de tekst uit Romeinen nadacht, hoe meer vond ik het een uitermate geschikte tekst voor een huwelijk. Je bent nooit hetzelfde, ook als je van elkaar houdt. En je moet in een huwelijk niet hetzelfde worden, niet dezelfde meningen erop nahouden, maar je moet het ook kunnen uithouden als de ander een andere mening heeft. Ja, je moet het zelfs kunnen uithouden als die mening zo diepgaand is als een levensovertuiging, als een geloof.
Paulus schreef Romeinen 14 uiteraard niet voor een huwelijk, dat zei ik al. Maar hij schreef het voor een geloofsgemeenschap. Om het met elkaar uit te houden, ook al heb je andere meningen, andere overtuigingen. De laatste tijd moet ik best vaak aan Romeinen 14 denken. Normaal gesproken is het al zo, dat we als geloofsgemeenschap pluriform zijn (ik hoor weleens iemand zeggen: In Oostzaan geloven niet twee mensen op dezelfde manier. We zijn allemaal verschillend.), Natuurlijk, we geloven/vertrouwen/hopen allemaal in/op God, aanvaarden de bijbel als bron van inspiratie, bidden en zingen met elkaar. En toch zijn we allemaal heel verschillend, staan we ook allemaal verschillend in het geloven. En dat is natuurlijk helemaal goed. Mooi zelfs! En uitdagend!
Maar met name in deze “corona-tijd” gaat de verwijdering soms een stap verder en wordt het iets minder gezellig met elkaar. En dan gaat het niet zo zeer om ons geloven, maar gaat het meer over de manier waarop we met de Corona-regels omgaan en hoe we aankijken tegen het virus. Wat de regels betreft: daar zijn er de rekkelijken, die het allemaal iets ruimer opvatten. En de preciezen, die - zoals de term het zegt - precies de regels navolgen, misschien zelfs soms een stap verder gaan en nog voorzichtiger zijn dan de regels voorschrijven. En over het denken over het virus, ook daarin zijn de meningen bijzonder pluriform verdeeld. Zo zijn er mensen die het onzin vinden, mensen die heel bang zijn, mensen die het als een ingrijpen van “Godswege” ervaren, mensen die het als een opdracht voor ons mensen zien om ermee om te gaan, mensen die de moed erin houden, mensen die het benauwd krijgen, mensen die het maar nauwelijks volhouden, terwijl anderen de situatie op een bepaalde manier ook weer rustgevend vinden…kortom: niet twee mensen die er hetzelfde over denken, voelen, ermee omgaan.
“Aanvaard mensen met een zwak geloof zonder hun overtuiging te bestrijden”. In de genoemde huwelijksdienst had ik enorme moeite met de woorden “zwak geloof”. Het kon natuurlijk niet zo zijn, dat ik de een, die niet naar de kerk komt, met het “zwakke geloof” in verbinding breng, en de ander die wel naar de kerk komt een soort sterk geloof toedichtte. En eigenlijk bedoelt Paulus dat ook niet echt. Wat hij zegt is: als je het “zwakke” geloof van een ander niet kunt accepteren, dan heb jijzelf een zwak geloof. Als je je te zeker voelt, te snel een oordeel hebt over een ander, dan spreek je eigenlijk een oordeel over jezelf uit. Sterkte is juist dat je elkaar kunt aanvaarden, dat je je eigen geloof in vraag stelt, als relatief aanvaard.
Ik denk dat dit geldt voor het geloof in een gemeente, trouwens ook mooi in inter-religieuze ontmoetingen!, maar het geldt ook voor deze tijd waarin we allemaal op verschillende manieren met corona omgaan. In de gemeente, en natuurlijk ook daarbuiten, in de maatschappij. Aanvaard mensen met een zwak geloof. Aanvaard jezelf als iemand die de waarheid niet in pacht heeft. Blijf met elkaar praten. Veroordeel elkaar niet. Het zou een stuk gezelliger in de maatschappij en in de kerk eraan toegaan als we deze wijsheid van Paulus wat meer zouden toepassen.
Maar is het dan een pleidooi voor relativiteit. Zoiets als: elke waarheid is oké. Wat je ook denkt, wat je mening ook is, het is allemaal goed, allemaal “waar”. Nee, dat zegt Paulus ook weer niet. Uiteindelijk is het God die de waarheid fundeert. God is niet een waarheid naast anderen, maar God is de grond van oprechtheid en waarheid, zo leren we van Paulus. En deze grond, deze basis is de liefde, de vrede, de gerechtigheid, het omkijken van God naar alles en iedereen. Naar de zwakken, de laatsten allereerst.
Toegepast op de huidige maatschappelijke situatie zou ik zeggen: Waarheid kan het niet zijn, als de liefde niet meer meedoet. Als het alleen nog maar schreeuwen, schelden en anderen in een hoek zetten is. Waarheid kan het niet zijn, als mensen slachtoffers worden van jouw waarheid. Waarheid kan het niet zijn als expres iets wordt verzwegen, als het gezonde verstand niet meer meedoet of de waarheid “sommigen goed uitkomt”. Als de liefde niet meer meedoet, dan gaat ook de waarheid teleur.
Het is een moeilijke, onzekere tijd. Voor ons allemaal. Laten we proberen om de liefde vast te houden. Om elkaar te aanvaarden in onze meningen. Om gezamenlijk een weg te vinden om met deze situatie om te gaan. En dat betekent misschien voor hen die “sterk” staan, die niet bang zijn voor corona, dat ze rekening moeten houden met hen die wel bang zijn. Dan ook maar geen vlees eten, zo zou het Paulus zeggen. De laatsten zijn altijd weer de eersten bij God.
In Romeinen 14 komen we trouwens ook de volgende prachtige tekst tegen:
"Niemand van ons leeft voor zichzelf, en niemand van ons sterft voor zichzelf. Zolang wij leven, leven we voor de Heer; en wanneer wij sterven, sterven we voor de Heer. Dus of we nu leven of sterven, we zijn altijd van de Heer.” (Romeinen 14:8-9)
Wat een bemoediging in deze donkere tijden! Wij allen, samen, blijven altijd, wat er ook gebeurt, van de Heer.
Met een hartelijke groet,
..................................................
Ds. Carola Dahmen
Predikant
Protestantse Gemeente Oostzaan
Postbus 44
1510 AA Oostzaan
Regelmatig zal de nieuwsbrief van PKN Oostzaan, door ds. C. Dahmen verschijnen.
Dit is jaargang 1, nr. 26 21 oktober 2020). Voor meer info: predikant@pknoostzaan.nl
of onze websites www.pknoostzaan.nl en www.grotekerkoostzaan.nl
|
28-04-2024
om
10.00 uur2kerk4.JPG)
Agenda_r.JPG "Druk op het pictogram om naar de agenda van de Grote Kerk te gaan!")
